Arthur Goldstein

---

Życie

Arthur Goldstein, osoba o bogatych doświadczeniach politycznych, rozpoczął swoją działalność w SPD w 1914 roku. Już w 1917 roku dołączył do USPD, a wkrótce potem również do Ligi Spartakusa. Był jednym z kluczowych członków założycieli KPD, w której uznawano go za zwolennika idei antyparlamentarnych. W 1920 roku współzałożył KAPD i przez krótki czas reprezentował tę organizację w Komitecie Wykonawczym Kominternu w Moskwie.

Goldstein brał aktywny udział w redagowaniu organu partyjnego „Robotnik Komunistyczny”, współpracując z Karla Schröderem oraz Adolfem Dethmannem. Pod pseudonimem „Stahl” był jednym z sygnatariuszy programu KAPD, zaprojektowanego przez Hermana Gortera. Wspólnie z Schröderem i Dethmannem stawiał opór kierunkowi hamburskiemu, a ich działanie miało na celu zdystansowanie się od narodowego komunizmu reprezentowanego przez Heinricha Laufenberga i Fritza Wolffheima. Na drugiej konferencji partyjnej KAPD, która odbyła się od 1 do 4 sierpnia 1920 roku w Weißensee, Goldstein domagał się oddzielenia od kierunku hamburskiego.

W wyniku podjętych działań Drugi Światowy Kongres Międznarodówki Komunistycznej zaakceptował KAPD, jednak organizacja ta musiała ponownie opuścić Niemcy we wrześniu 1921 roku. Goldstein został wydalony z KAPD w 1922 roku, w towarzystwie Karla Schrödera, z powodu ich rosnącej popularności i wpływu w Essen. Po tej sytuacji nawiązał kontakt z Paulem Levim i zaangażował się w jego wydawnictwo „Unser Weg”, a w 1923 roku wrócił do SPD.

W 1928 roku Goldstein, we współpracy z Schröderem, przekształcił Towarzystwo Nauk Społecznych, działające od 1924 roku, w komunistyczną organizację kadrową. Ta grupacja stała się trzonem Czerwonych Bojowników, które powstały na początku lat 30-tych. Goldstein pełnił w niej rolę eksperta do spraw problematyki ekonomicznej. Równocześnie aktywnie publikował artykuły w gazetach socjaldemokratycznych, takich jak Vorwärts, oraz utrzymywał bliskie relacje z innymi lewicowymi organizacjami, włącznie z trockistowską opozycją lewicową.

Po przejęciu władzy przez NSDAP w 1933 roku, Goldstein zdecydował się na ucieczkę do Paryża. Tam podjął nieudane próby stworzenia zagranicznego kierownictwa ruchu oporu Czerwonych Bojowników oraz wstąpił do trockistowskiego IKD, gdzie tymczasowo znalazł się w jego kierownictwie na wygnaniu.

Według dokumentów zachowanych w Auschwitz, Goldstein zmarł 23 czerwca 1943 roku. Zginął podczas masowego transportu z obozu zbiorczego Drancy do Auschwitz, gdzie dotarł 25 czerwca, a jego los został przypieczętowany tuż po przybyciu do obozu.

Dzieła

Arthur Goldstein był znaczącą postacią w badaniach krytycznych nad komunizmem, a jego praca zatytułowana „Narodowy i międzynarodowy. Krytyczne badanie komunizmu hamburskiego.” ukazała się w Berlinie w 1920 roku.

Literatura

W analizie prac związanych z historią ruchu robotniczego oraz wpływem ideologii na kształtowanie się państw totalitarnych, warto zwrócić uwagę na kilka kluczowych publikacji, które znacząco przyczyniły się do naszego zrozumienia tej tematyki.

• Olaf Ihlau: Czerwoni Bojownicy. Przyczynek do historii ruchu robotniczego Republiki Weimarskiej i „Trzeciej Rzeszy”. Meisenheim am Glan 1969, s. 170 i nast.
• Goldstein, Artur. W: Hermann Weber, Andreas Herbst: Niemieccy komuniści. Podręcznik biograficzny 1918–1945. Wydanie drugie, poprawione i znacznie rozszerzone. Dietz, Berlin 2008, ISBN 978-3-320-02130-6.

---

Oceń: Arthur Goldstein

---