Stanisław Kuś (1931–2006)

W latach 1951–1957 studiował w Politechnicznym Instytucie Elektrotechnicznym w Leningradzie. Zanim rozpoczął studia, w latach 1947–1951 był członkiem Związku Młodzieży Polskiej (ZMP), a od 1953 roku wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR).

Po zakończeniu edukacji Kuś podjął pracę w Elektrowni Jaworzno II, gdzie szybko pokonywał szczeble kariery i obejmował coraz wyższe stanowiska kierownicze. W roku 1960 został powołany na stanowisko głównego inżyniera Elektrowni Zabrze, a po dwóch latach, w 1962, do nowo budowanej Elektrowni Halemba w Rudzie Śląskiej. Jego kariera inżynieryjna kulminowała w 1964 roku, kiedy to objął funkcję Naczelnego Inżyniera w Zakładach Energetycznych w Katowicach.

W 1978 roku Kuś został przewodniczącym polskiej grupy energetyków w Radzie Wzajemnej Pomocy Gospodarczej. Jego wkład w polską energetykę był znaczący, a w 1981 roku objął stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Górnictwa i Energetyki, z którego został odwołany w grudniu 1987.

Po odejściu z polityki, Stanisław Kuś skoncentrował się na pracy naukowej oraz dydaktycznej na Wydziale Elektrycznym Politechniki Opolskiej. W trakcie swojej kariery, w czasach PRL, został uhonorowany wieloma odznaczeniami, w tym Krzyżem Komandorskim oraz Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem 30-lecia Polski Ludowej oraz Odznaczeniem im. Janka Krasickiego.