Alojzy Ignacy Borgowiec, urodzony 21 października 1899 roku w Świętochłowicach, to postać, która zapisała się w historii Polski jako ofiara tragicznych wydarzeń II wojny światowej. Jako podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, pełnił służbę w trudnych czasach, które niosły ze sobą wiele wyzwań.
W swojej karierze zawodowej był również nauczycielem, co świadczy o jego oddaniu dla edukacji oraz społeczności lokalnej. Niestety, jego życie zakończyło się w dramatycznych okolicznościach – zginął w wyniku zbrodni katyńskiej w nocy z 13 na 14 kwietnia 1940 roku w Katyniu.
Życiorys
Alojzy Borgowiec przyszedł na świat w rodzinie Jana oraz Walerii Walewskiej-Kuś. Był aktywnym członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej (POW) i zaangażowanym uczestnikiem trzech powstań śląskich, podczas których odniósł rany. Po powstaniach pracował dla Polskiego Komitetu Plebiscytowego w powiecie rybnickim, a później został przeniesiony do rezerwy z przydziałem do 3. pułku strzelców podhalańskich. W latach 1918–1939 działał w Legionie „Zaolzie” jako członek grupy Rybnik. Pełnił funkcję zastępcy komendanta powiatowego POW w tymże powiecie.
W okresie międzywojennym Borgowiec pracował jako nauczyciel w Szkole Powszechnej nr 1, nazwanej imieniem Adama Mickiewicza w Rybniku. Został awansowany na stopień podporucznika, z datą starszeństwa na 1 stycznia 1933 roku i 4252 lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W roku 1934 widniał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Pszczynie oraz posiadał przydział w rezerwie do 3. pułku strzelców podhalańskich.
W dniach 28 sierpnia został zmobilizowany do Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej w 1939 roku dostał się do niewoli radzieckiej i osadzono go w Kozielsku. Został zamordowany pomiędzy 13 a 14 kwietnia 1940 roku przez NKWD w lesie katyńskim. Jego nazwisko figuruje na liście wywózkowej z dnia 9.04.1940 oraz na liście PCK (AM) z numerem 881.
W książce autorstwa Pawła Dubiela, zatytułowanej „Wrzesień 1939 na Śląsku” z 1960 roku, zawarta jest informacja, że Alojzy Borgowiec, podobnie jak kpt. Nikodem Sobik, wspomniany jako komendant powiatowy POW w Rybniku, zginął w 1940 roku w Charkowie.
W 1946 roku w Monitorze Polskim ukazało się ogłoszenie dotyczące Agnieszki Borgowiec, która wystąpiła do Starostwa z prośbą o uznanie swojego męża Alojzego za zaginionego w czasie działań wojennych 1939 roku w związku z jego służbą w armii polskiej. W ogłoszeniu zawarto informację, że w 1939 roku pełnił on służbę w 75 pułku piechoty w Oświęcimiu i od tego czasu nie miał żadnego kontaktu.
Alojzy Borgowiec został upamiętniony poprzez:
- tablicę pamiątkową w Gimnazjum nr 1 w Rybniku, 22.04.2004,
- pośmiertny awans na stopień kapitana, przyznany przez Ministra Obrony Narodowej, Aleksandra Szczygłę, decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007,
- uroczystość ogłoszenia awansu, która odbyła się 9 listopada 2007 roku w Warszawie w ramach uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
Wśród wielu odznaczeń i wyróżnień przyznanych Alojzemu Borgowcowi, można wymienić kilka istotnych.
- srebrny Krzyż Zasługi, przyznany 28 grudnia 1936 roku,
- Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi I klasy,
- Gwiazda Górnośląska.
Przypisy
- Polska, Ku pamięci [online], www.rybnik.com.pl [dostęp 12.07.2017 r.]
- Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 180.
- M.P. z 1936 r. nr 301, poz. 533 „za zasługi na polu pracy narodowej i społecznej”.
- a b Monitor Polski, t. Rok XXV, Numer = 72, 1946, s. 2.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 577.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 114.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Antoni Michalik | Alfons Maniura | Teodor Mańczyk | Jerzy Waletko | Jerzy Dyrda | Teodor Piechaczek | Augustyn JancikOceń: Alojzy Borgowiec