Jerzy Franciszek Rudzki, urodzony 4 października 1909 roku w Świętochłowicach, jest postacią znaczącą w historii polskiego boksu. Zmarł 14 lutego 2003 roku w Niemczech, pozostawiając po sobie bogaty dorobek sportowy. W trakcie swojej kariery sportowej reprezentował kluby, takie jak Naprzód Lipiny oraz IKB Świętochłowice.
Jego osiągnięcia na ringu z pewnością wpisały się w historię tej dyscypliny w Polsce i zasługują na pamięć oraz uznanie.
Życiorys
Jerzy Rudzki to wybitna postać, która zdobyła uznanie w polskim boksie. Po raz pierwszy na podium mistrzostw Polski stanął w kategorii piórkowej w 1931 roku, a następnie triumfował jeszcze dwukrotnie, zdobywając tytuł mistrza w 1932 oraz 1933 roku. Jego talent zaowocował także wicemistrzostwem w 1934 roku oraz brązowymi medalami w 1935 i 1939 roku.
W latach 1931–1933 Rudzki reprezentował narodową kadrę, gdzie stoczył sześć walk, z których trzy zakończyły się jego zwycięstwami, a trzy porażkami. Jego osiągnięcia na ringu nie przeszły bez echa i zostały docenione przez znawców boksu.
Jednym z nich był Wiktor Junosza-Dąbrowski, który w sposób bardzo obrazowy opisał zawodnika: „Zamknięty w sobie, rzadko uśmiechnięty, nieskory do wynurzeń Rudzki − straszny na ringu, bezlitosny w walce, w życiu jest cichy i skromny, dobry i łagodny.” To charakterystyka pokazująca zarówno jego zaciętość sportową, jak i osobiste cechy charakteru.
Pozostali ludzie w kategorii "Sport i rekreacja":
Józef Murgot | Alfred Narloch | Jerzy Kasalik | Leszek Skorupa | Dawid Bartos | Władysław Gzel | Ryszard Piec | Dawid Szulczek | Bogdan Musiol | Teodor Peterek | Barbara Wysoczańska | Małgorzata Wilczek-Rogoń | Jerzy Kochman | Robert Grzywocz | Jan Kłosek | Józef Wiśniewski (działacz sportowy) | Henryk Dusza | Marian Twardoń | Zygmunt Kulawik | Paweł WaloszekOceń: Jerzy Rudzki