Barbara Wysoczańska

Barbara, pochodząca z rodziny górniczej, jest córką Leona Emanuela Szeji i Marty Gertrudy z domu Bendkowskiej. W 1967 roku ukończyła miejscowe Liceum Ogólnokształcące, a następnie studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie, gdzie w 1971 roku uzyskała tytuł magistra wychowania fizycznego. Swoje pierwsze kroki w szermierce stawiała w klubie Baildon Katowice, z którym związana była do 1969 roku, a następnie kontynuowała karierę w AZS Warszawa, gdzie rywalizowała do 1988 roku.

W 1980 roku podczas igrzysk olimpijskich w Moskwie Barbara wywalczyła brązowy medal w florecie indywidualnym, osiągając imponujący wynik w fazie finałowej, wygrywając trzy z pięciu pojedynków. Zajęła jedynie trzecie miejsce, ustępując Francuzce Pascale Trinquet i Węgierce Magdzie Maros. W zawodach drużynowych niestety zakończyła rywalizację na czwartej pozycji. W poprzednich igrzyskach olimpijskich, które miały miejsce w Montrealu w 1976 roku, zajęła 20. miejsce w konkurencji indywidualnej oraz 6. w drużynowej.

Podczas swoich występów na mistrzostwach świata, Barbara Wysoczańska zdobyła wyróżnienia, co jeszcze bardziej umocniło jej pozycję w świecie szermierki. W 1971 roku, w Wiedniu, wspólnie z Krystyną Machnicką-Urbańską, Haliną Balon, Elżbietą Franke oraz Jolantą Bebel-Rzymowską, zdobyła brązowy medal w turnieju drużynowym. Dwa lata później w Hamburgu, Wysoczańska w tej samej konkurencji wywalczyła srebro, co podkreśliło jej znakomite umiejętności szermierskie.

Oto jej osiągnięcia sportowe:

• brązowa medalistka olimpijska we florecie indywidualnym na IO 1980 w Moskwie,
• 2-krotna medalistka mistrzostw świata (1978 srebro, 1971 brąz) we florecie drużynowym,
• 3-krotna mistrzyni Polski (1977, 1979, 1980) w turnieju indywidualnym,
• 2-krotna wicemistrzyni Polski (1972, 1978) w turnieju indywidualnym,
• 6-krotna mistrzyni Polski w turnieju drużynowym (1969, 1975, 1978-1981, 1984),
• 5-krotna wicemistrzyni kraju w turnieju drużynowym (1970, 1973, 1976, 1987, 1988).