Brunon Widuch to postać niezwykle istotna w świecie polskiego inżynierstwa i hutnictwa. Urodził się 4 października 1929 roku w Świętochłowicach, gdzie rozpoczęła się jego fascynująca podróż zawodowa. Przez wiele lat poświęcił się pracy w branży metalurgicznej, zdobywając szacunek i uznanie w swoim fachu.
Niestety, 17 sierpnia 2023 roku, nasz świat opuścił ten wybitny inżynier. Jego wkład w rozwój hutnictwa w Polsce na stałe zapisał się w historii branży, a jego osiągnięcia będą pamiętane przez kolejne pokolenia.
Życiorys
Brunon Widuch, jako wnikliwy technik mechanik, zdobył swoje pierwsze wykształcenie na Hucie Florian, gdzie ukończył wydział ślusarsko-mechaniczny Gimnazjum Przemysłowego oraz dalszą edukację na wydziale mechanicznym w Państwowym Liceum Przemysłu Hutniczego w Nowym Bytomiu. W 1950 roku otrzymał prestiżowy Dyplom Przodownika Nauki i Pracy Społecznej od Szkolnej Komisji Rekrutacyjnej, co dawało mu możliwość podjęcia studiów wyższych bez przystępowania do egzaminów.
W lat 1950–1956 studiował na Politechnice Śląskiej, gdzie zdobył tytuł magistra inżyniera mechanika. Jako absolwent wyższych studiów technicznych, specjalizując się zarówno w maszynach i urządzeniach kuźniczych, jak i technologii przeróbki plastycznej, podjął pracę w Hucie Batory w Chorzowie.
W trakcie swojej kariery zawodowej, Brunon Widuch stał na czołowej pozycji w hutnictwie, pracując na wielu kluczowych stanowiskach, takich jak:
- kierownik utrzymania ruchu walcowni blach grubych,
- zastępca głównego mechanika Huty,
- główny inżynier do spraw energomechanicznych,
- przewodniczący komisji ds. oceny projektów wynalazczości.
Jego wkład w rozwój technologii produkcyjnych był nieoceniony. Brał czynny udział w uruchamianiu nowych maszyn w każdym z wydziałów produkcyjnych oraz nadzorował decyzje dotyczące zakupów urządzeń do podjęcia produkcji. Reprezentował Hutę Batory podczas negocjacji z krajowymi oraz zagranicznymi partnerami. Organizował również krajowe i międzynarodowe konferencje naukowe.
Widuch był autorem ponad 100 usprawnień racjonalizatorskich, a także aktywnie pisał i publikował artykuły dotyczące historii hutnictwa oraz przemysłu ciężkiego na Śląsku. W 1993 roku współtworzył monografię „Huta Batory”. Poza obowiązkami zawodowymi, jego zainteresowania obejmowały turystykę górską w Beskidach i Tatrach, a także kajakarstwo, żeglarstwo i narciarstwo. Jego życie zakończyło się, a spoczywa na cmentarzu parafii św. Jadwigi w Chorzowie.
Praca społeczna
Brunon Widuch zaangażował się w działalność Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego, gdzie uzyskał tytuł członka honorowego. Jego aktywność w tej organizacji datuje się od 1977 roku, kiedy to został członkiem Komisji Historii i Ochrony Zabytków Hutnictwa działającej przy Zarządzie Głównym SITPH. Z kolei od 1996 roku pełnił funkcje zastępcy przewodniczącego tejże komisji, co świadczy o znaczącej roli, jaką odegrał w ochronie oraz promocji dziedzictwa hutnictwa.
Odznaczenia i nagrody
Odznaczenia państwowe;
Brunon Widuch zdobył wiele znaczących odznaczeń, które przyznane zostały mu za jego wyjątkowe osiągnięcia i zasługi. Wśród nich znajdują się:
- 1968 Srebrny Krzyż Zasługi,
- 1977 Złoty Krzyż Zasługi,
- 1984 Medal 40-lecia PRL,
- 1985 Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
Odznaki i medale branżowe, m.in.;
Branża, w której działał, doceniła jego wkład poprzez przyznanie mu licznych medali oraz odznak. Oto niektóre z nich:
- Ligi Obrony Kraju,
- Ligi Ochrony Przyrody,
- Naczelnej Organizacji Technicznej (w 1987 srebrna odznaka NOT, w 1992 złota odznaka NOT),
- Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego (w 1981 srebrna odznaka SITPH, w 1983 złota odznaka SITPH, w 1998 medal im. Stanisława Staszica),
- Ministra Kultury i Sztuki Rzeczypospolitej Polskiej (w 1995 srebrna odznaka za opiekę nad zabytkami, w 1999 złota odznaka za opiekę nad zabytkami).
Odznaki Honorowe, m.in.;
Oprócz odznaczeń państwowych i branżowych, Brunon Widuch odebrał również szereg odznak honorowych, które przyznano mu za jego zasługi w różnych obszarach. Do najważniejszych z nich należą:
- Huty Batory,
- województwa katowickiego,
- Ministerstwa Energetyki,
- Miasta Chorzowa,
- województwa śląskiego.
Publikacje
Poniżej przedstawiamy wybrane publikacje autorstwa Brunona Widucha, które wnoszą istotny wkład w dziedzinę badań i literatury regionalnej.
- B.B. Widuch B.B. i inni, Huta Batory, Chorzów: Huta Batory S.A. w Chorzowie, 1993 (pol.). Brak numerów stron w książce.
- S.S. Kmiecik S.S., B.B. Widuch B.B. (red.), Walenty Roździeński 1570-1641 i jego poemat Officina Ferraria, Katowice: SITPH, 2002 (pol.). Brak numerów stron w książce.
- Zbigniew Z. Kapała Zbigniew Z. (red.), Chorzowski słownik biograficzny, wyd. Edycja nowa, Chorzów: Muzeum w Chorzowie, 2007, ISBN 978-83-926587-0-2. Brak numerów stron w książce.
- Jerzy J. Jurzykowski Jerzy J. i inni red., Wpływ przemysłu na rozwój Chorzowa: konferencja zorganizowana w Chorzowie 19 września 2007 r. przez Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego w Polsce, Katowice: Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego, 2007, ISBN 978-83-925729-1-6 [dostęp 2024-11-29]. Brak numerów stron w książce.
Przypisy
- Dinozaury z Gimnazjum Przemysłowego Huty Florian w Świętochłowicach [online], NGS24.pl [dostęp 26.01.2024 r.] (pol.).
- Śp. Brunon Widuch, „Magazyn Hutniczy”, 19/20 (2232), 19.09.2023 r., s. 15, ISSN 0239-3611.
Oceń: Brunon Widuch